Η ηρωίνη πρωτοκυκλοφόρησε ως σιρόπι για τον βήχα, από τον φαρμακευτικό γίγαντα Μπάγερ. Η διαφημιστική καμπάνια της, είχε βασιστεί στο ότι το νέο φάρμακο δεν ήταν εθιστικό.
Η πρώτη σύνθεση της ηρωίνης, που τότε ονομαζόταν απλώς «διακετυλομορφίνη», έγινε το 1874, απ’ τον χημικό Τσαρλς Ρόμλι Άλντερ Ράιτ, όταν «έπαιζε», κάνοντας συνδυασμούς με τη μορφίνη και διάφορες άλλες ουσίες. Παράτησε, όμως, τα πειράματα, γιατί δε θεώρησε ότι είχαν φαρμακευτική αξία.
Μετά από 23 χρόνια, ο Φέλιξ Χόφμαν, εργαζόμενος της Μπάγερ, ανακάλυψε ξανά την ηρωίνη, ενώ προσπαθούσε να φτιάξει κωδεΐνη. Παρατήρησε, ότι η νέα ουσία ήταν πολύ πιο δυνατή απ’ τη μορφίνη και ενημέρωσε τον Χάινρικ Ντρέσερ, διευθυντή των εργαστηρίων της Μπάγερ. Αποφάσισαν να προχωρήσουν σε
περαιτέρω έρευνες, παρατώντας ένα άλλο φάρμακο που είχαν μόλις δημιουργήσει, την ασπιρίνη.
Ο Ντρέσερ γνώριζε, ότι η πρώτη σύνθεση της ηρωίνης είχε γίνει απ’ τον Ράιτ, αλλά επέλεξε να το αγνοήσει. Υποστήριξε ότι η ανακάλυψη ανήκε εξ’ ολοκλήρου στην Μπάγερ και απ’ το 1898, ξεκίνησαν τα πειράματα σε ζώα.
Μετά, τα πειράματα συνεχίστηκαν σε ανθρώπους, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Ντρέσερ.
Η ηρωίνη είχε τρομερή επιτυχία. Παρουσιάστηκε στο Κογκρέσο Γερμανών Νατουραλιστών και Ιατρών ως ένα θαυματουργό φάρμακο, που ήταν 10 φορές πιο αποτελεσματικό απ’ τη μορφίνη, στην αντιμετώπιση των ασθενειών που «θέριζαν» εκείνη την περίοδο, όπως η πνευμονία και η φυματίωση.
Το μοναδικό φάρμακο που χρησιμοποιούνταν ήταν η μορφίνη, η οποία όμως σύντομα αποδείχθηκε φοβερά εθιστική.
Όμως, ο Ντρέσερ τόνισε ότι η Μπάγερ είχε βρει ένα καινούριο φάρμακο, που θα έλυνε όλα τους τα προβλήματα, γιατί δεν προκαλούσε εθισμό.
Υποτίθεται πως ήταν μια φαρμακευτική επανάσταση!
Το 1889, η διακετυλομορφίνη βγήκε στην αγορά, ως υποκατάστατο της μορφίνης. Πήρε το όνομα «ηρωίνη», λόγω των «ηρωικών» αποτελεσμάτων της κατά των ασθενειών. Μέσα σε ένα χρόνο, το καινούριο φάρματο της Μπάγερ είχε «σπάσει τα ταμεία». Πωλούνταν σε 23 χώρες και υπολογίζεται ότι παράχθηκε ένας τόνος της ουσίας, μόνο το πρώτο έτος. Και μάλιστα πωλούνταν νόμιμα.
Η ηρωίνη χρησιμοποιούνταν, όχι μόνο ως σιρόπι για τον βήχα, αλλά και στην αποκατάσταση ναρκομανών, εθισμένων στη μορφίνη.
Πολύ γρήγορα, αποδείχτηκε ότι οι δηλώσεις της Μπάγερ περί μη εθισμού, ήταν απολύτως εσφαλμένες. Στην πραγματικότητα, η ηρωίνη είχε πολύ πιο γρήγορη δράση απ’ τη μορφίνη κι ήταν πιο εθιστική.
Η κυκλοφορία του φαρμάκου, όμως, δε σταμάτησε μέχρι το 1913, όταν πια η κατάσταση είχε ξεπεράσει κάθε όριο.
mixanitouxronou.gr
