Του Λευτέρη Καπώνη
Ο Μπάμπης είμαι, αλουμινάς στο επάγγελμα… Τώρα, ένεκα η κρίση και η ανεργία, δουλεύω οδηγός σε ταξί… Δεκατέσσερις ώρες δουλειά, για δέκα με είκοσι ευρώ μεροκάματο! Στις καλές, γιατί καμιά φορά μπαίνω και μέσα… Τα είχα με τη Σούλα, που είχε «είδη προικός» και το “κλεισε το μαγαζί, γιατί γάμοι δεν γίνονται πια… Με τη Σούλα χώρισα γιατί μου βγήκε ηλίθια και μνημονιακή…
- Αυτός ο πιτσιρικάς -για τον Τσίπρα το “λεγε -θα μας καταστρέψει…
- Γιατί, καταστραμμένοι δεν είμαστε, της απαντούσα…
- Πού να τα βρω, ρε Μπάμπη, αφού είμαι άφραγκη…
- Ε, άει πνίξου βούρλο, της είπα κι έκοψα κάθε σχέση, γιατί γυναίκα που ψωνίζει βλακεία από τον Πρετεντέρη και τον Πορτοσάλτε δεν είναι καλά παρέα…
Έτσι, γυρνάω κάθε μέρα με το ταξί στους έρημους δρόμους και το βράδυ γυρνάω μόνος στο έρημο σπίτι… Καλύτερα, όμως, γιατί τα “χω βρει με τον εαυτό μου και ηρέμησα… Κάθομαι, τους ακούω και τους περιμένω σαν τα αρπακτικά στην ζούγκλα… Και κάθε βράδυ με φτιάχνουν… Ο πιτσιρικάς δεν έχει πρόγραμμα, λένε οι παπαγάλοι. Εντάξει, λέω, σαράντα χρόνια ψηφίζαμε εσάς, που είχατε πρόγραμμα και ρίξατε το πλοίο στα βράχια. Σάμινα το κάνατε!! Κι όταν βρεθήκαμε στη θάλασσα, εσείς είχατε φορτώσει το χρηματοκιβώτιο και το άτομό σας σε σωσίβιους λέμβους και μας παρακολουθούσατε να παλεύουμε με τα κύματα! Και δεν φτάνει αυτό, ταξιδεύατε πρώτη θέση, ρημάζατε τις αστακομακαρονάδες και κατηγορούσατε εμάς ότι κάναμε πάρτι με σουβλάκια και μπύρες στο κατάστρωμα!!!
Ε… όχι, ρε μάγκες, θα σας το πω ντεκλαρέ, ο Μπάμπης κορόιδο δεν πιάνεται. Η εποχή σας τελείωσε, γι” αυτό κάνετε σαν υστερικοί. Έχουν λυσσάξει με τον πιτσιρικά, τα ζόμπι…
- Οι δικοί του πίπτουν διαρκώς σε αντιφάσεις, τσιρίζουν. Το πιάνω το υπονοούμενο…
- Εσείς, λέω, δεν πίπτατε σε αντιφάσεις, γιατί δεν πιστεύατε τίποτα. Μόνο την κονόμα και τη λαμογιά είχατε στο μυαλό σας. Στη λαμογιά και στην κονόμα, ήσασταν όλοι ευθυγραμμισμένοι σαν ακρίδες…
- Μόλις βγει ο πιτσιρικάς, θα μας επιτεθούν Αρειανοί, κατσαρίδες, μάγισσες και άλλα δεινά, φωνάζουν…
- Ρε Αντίχριστοι, ούτε οι γριούλες δεν τρομάζουν μ” αυτά. Και σας λέω Αντίχριστους, γιατί κι ο Χριστός είπε, «όποιος σπέρνει φόβο είναι εχθρός του ανθρώπου»!Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι δύο μετά τα μεσάνυχτα. Το σηκώνω, είναι η Σούλα…
- Ρε Μπάμπη, μου λέει, τόσο κακό σου “κανα και με καταδίκασες σε μοναξιά; Τι να της πεις; Της απάντησα ντεκλαρέ…
- Άκου Σούλα, της λέω, αυτοί που κυβερνάνε είναι εχθροί μου. Με θέλουν μια ζωή δούλο. Να δουλεύω με δέκα ευρώ και να μην μπορώ να σε παντρευτώ και να κάνω παιδιά κι εσύ είσαι μαζί τους…
- Όχι, ρε Μπάμπη, εγώ με σένα θέλω να ζήσω, όχι μ” αυτούς. Με ξεγέλασαν με τις κουστουμιές, τις αμαξάρες τους κι έλεγα κάτι είναι ανώτερο από μένα. Αλλά αυτοί, ρε Μπάμπη, πήραν από τη μανούλα μου πεντακόσια ευρώ που είχε για ώρα ανάγκης, ανήμερα Πρωτοχρονιά! Τους μίσησα, ρε Μπάμπη…Τι να κάνω, της είπα να περάσει από το σπίτι να ενώσουμε τη φτώχεια μας και τα μικρά όνειρά μας… Έναν γάμο, ρε παιδιά, και να τους περιμένουμε τον Μάιο, τους νεκροθάφτες, για να κάνουμε Ανάσταση νεκρών!
