Την ώρα που ο λαός της Πορτογαλίας συλλαμβάνει τον πρώην Πρωθυπουργό του για διαφθορά, την ώρα που η Ιρλανδία κυκλοφορεί στις αγορές του κόσμου, την ώρα που ελληνικά πολιτικά ανδρείκελα ξεσκεπάζονται ξεδιάντροπα, η Ελλάδα αυτομαστιγώνεται με όλο και περισσότερη ευχαρίστηση.
Το πολιτικό σύστημα δείχνει ξεχαρβαλωμένο με
βουλευτές στη φυλακή, βουλευτές απολιτίκ, βουλευτές αναπολούντες τα σοβιέτ και βουλευτές φοβισμένους, να ντρέπονται να πουν ότι θα ψηφίσουν τιμητικά κάποιον Έλληνα για ανώτατο πολίτη αυτής της Πολιτείας.
Η πολιτική σύγχυση είναι αντανάκλαση της κοινωνικής σύγχυσης και της πτώσης των ηθών που κάνει ένα λαό να θέλει να συνεχίσει να κοροϊδεύει την υφήλιο, να διαθέτει πλούσιους δημόσιους υπαλλήλους και έναν ιδιωτικό τομέα που να λαδώνει και να λαδώνεται για να επισκέπτεται τα σαλέ της Ελβετίας. Μία κοινωνία που δείχνει δειλή να αποφασίσει για την τύχη της και να καθορίσει τη μοίρα της. Μία κοινωνία υποταγμένη στο αφύσικο.
Στο χείλος του γκρεμού ο Πρωθυπουργός της χώρας κ.Σαμαράς με τον κ.Βενιζέλο κοιτάζουν με δέος το κενό και δείχνουν αδύναμοι να βάλουν το δάχτυλο "επί τον τύπον των ήλων". Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο μοιραίους Έλληνες και την δύστυχη ελληνική κοινωνία ορθώνεται η συμπαγής κάστα της μίζας που κρατάει πεισματικά και έντεχνα τα χαλινάρια της Ελλάδας.
Μία άμορφη μάζα δεκάδων χιλιάδων προνομιούχων που με την πτώση της Χούντας δημιούργησαν τους νέους τότε "αγωνιστές" της κοινωνίας που καθυπόταξαν το λαό, τον έθισαν στη λαθραία ζωή. Μία ζωή χωρίς ήρωες που να μπορούν να παρελάσουν και να θυμίσουν ότι μπορεί κάποιος να αγωνιστεί και να μείνει ανάπηριος για τα ιδανικά της φυλής του όπως συμβαίνει σε τόσες άλλες χώρες στις μέρες μας.
Μία κάστα πολιτικών, κληρικών, δικαστών, επιχειρηματιών, στρατηγών, εκδοτών και δημοσίων υπαλλήλων που δημιούργησε αυτό που είμαστε σήμερα και αρνείται να το δει να αλλάζει. Μία κάστα που είναι αποφασισμένη να διαλύσει την Ελλάδα αρκεί να μην χάσει την παρασιτική εξουσία της στην επόμενη γενιά.
Μία κάστα που υπνωτίζει τον λαό καθημερινά ότι ο εχθρός είναι η Τρόικα ώστε να του μεταφέρει τις ευθύνες και να αποφασίσει ο ίδιος γεμάτος χαρά ότι οφείλει να αυτοκτονήσει ως κοινωνία. Ένα σατανικό σχέδιο που θα αποτύχει φυσικά γιατί κανείς ποτέ δεν αυτοκτόνησε χαμογελώντας.
Μία κάστα που αδυνατεί να συνυπάρξει πλέον με τον αδιάλακτο κ.Σαμαρά. Μία κάστα που προσπαθεί να τον πείσει να "αυτοκτονήσει" πολιτικά, να αδρανήσει, να μην τηρήσει την υπογραφή του και να παρασύρει τελικά ένα λαό σε μία ανώφελη αντιπαράθεση.
Μία κάστα που προσπαθεί να επιβάλλει την πολιτική ανωμαλία. Μία Κυβέρνηση χωρίς τον λαό. Αυτή η κάστα όμως δεν ανήκει στην Ελλάδα. Αυτή η κάστα δεν ανήκει στο ευρώ. Αυτή η κάστα δεν ανήκει στην Ευρώπη. Αυτή η κάστα ανήκει στο σκοτάδι.
Αν θα μείνει η κάστα της μίζας να διαφεντεύει τις ζωές της επόμενης γενιάς θα φανεί σύντομα. Αν δεν κάνουμε σαν λαός τα αυτονόητα θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε την ίδια κάστα. Εμείς θα αποφασίσουμε. Για αυτό κανείς δεν θέλει να στήσει τις κάλπες. Για να μην κοιταχτούμε στον καθρέπτη.
Καληνύχτα Ελλάδα.
