Πέντε μείζονες γεωπολιτικές κρίσεις εκτυλίσσονται ταυτόχρονα στον πολυτάραχο πλανήτη μας.
Η πιο επικίνδυνη είναι ασφαλώς η κατάληψη του βορειο-ανατολικού Ιράκ από τους ακραίους ισλαμιστές. Αυτοί ήδη προωθούνται προς τη Βαγδάτη, με σκοπό την αναβίωση του μεσαιωνικού χαλιφάτου. Που σημαίνει όχι απλώς τη μετατροπή του Ιράκ σε σουνιτική θεοκρατία, αλλά την επιχείρηση αναδόμησης ολόκληρης της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής σε ενιαία πολιτικο-θρησκευτική επικράτεια, με κύριο αντίπαλο τον Δυτικό Πολιτισμό.
Ήδη έχουν συγκροτηθεί δύο αντίπαλα στρατόπεδα στην περιοχή. Από τη μία πλευρά στοιχίζονται η οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» (η αυτονομημένη πρώην Αλ Κάιντα του Ιράκ), μαζί με τα υπολείμματα του καθεστώτος Σαντάμ. Στο βάθος σουνιτικές σαουδαραβικές οργανώσεις και ολόκληρο το παγκόσμιο πλέγμα της Αλ Κάιντα.
Από την αντίθετη πλευρά συγκροτείται
ετερόκλητα το αντίπαλο δέος από την καταρρέουσα σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης, τις ιρανίφιλες σιιτικές οργανώσεις του νοτίου Ιράκ, το ανήσυχο Ιράν, τους Κούρδους που κατέλαβαν το Κιρκούκ για να σταματήσουν τους τζιχαντιστές, την αμήχανη και μάλλον αδρανή Τουρκία, τη θορυβημένη αλλά απρόθυμη (προσώρας) αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Άκρως περίπλοκο σκηνικό.
Κρίση δεύτερη, στην Ουκρανία. Οι αιματηρές μάχες συνεχίζονται, οι ρωσόφωνοι δεν πτοούνται, το Κίεβο απαντά δυναμικά, στην ουσία η κατάσταση εκτροχιάζεται στην κατεύθυνση ενός σκηνικού Συρίας, ενώ στο βάθος εγκυμονεί ρωσική παρέμβαση.
Κρίση τρίτη, η Ευρωπαϊκή Ένωση εκφυλίζεται ραγδαία σε πεδίο γεωπολιτικής και γεωοικονομικής σύγκρουσης. Η Γαλλία του Ολάντ είναι εκτός πεδίου (αναμένοντας τη Γαλλία του Σαρκοζί ΙΙ ή της Λεπέν, που θα αλλάξει το σκηνικό). Το παραδοσιακό συνεργατικό δίπολο Γερμανίας – Γαλλίας αντικαταστάθηκε από το συγκρουσιακό δίπολο Γερμανίας –Μεγάλης Βρετανίας. Η τελευταία διεκδικεί ηγετικό ρόλο όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στη διαδικασία μετεξέλιξής της σε χαλαρό οικονομικό συνεταιρισμό. Αφού προηγουμένως εξετράπη σε αντιδημοφιλή γερμανικό νέο-ηγεμονισμό η νομισματική ένωση.
Κρίση τέταρτη (και καθόλου αμελητέα): η γιγαντιαία αποκάλυψη των γερμανικών υποκλοπών, που απειλεί να ανατινάξει τις ευρωατλαντικές αλλά και τις ενδοευρωπαϊκές σχέσεις. Αλλά η κρίση αυτή τώρα ξεκίνησε, οπότε αναμένουμε την (οπωσδήποτε θορυβώδη) συνέχεια.
Κρίση Πέμπτη: Η θολή για μας τους ευρωπαίους τεράστια γεωστρατηγική κρίση στην Άπω Ανατολή και στον Ειρηνικό, όπου και το πραγματικό – ζωτικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ, οι οποίες οργανώνουν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την Κίνα.
Επομένως, μία παράλυτη Ευρώπη και διστακτικές ΗΠΑ, μία φλεγόμενη σε μεσαιωνικού τύπου φλόγες Μέση Ανατολή, με τους απόηχους της κρίσης να φτάνουν μέχρι το Πακιστάν και τις παρυφές του Ειρηνικού. Δυνητικό πεδίο γενικευμένης κρίσης, η περιοχή από το Κουρδιστάν μέχρι την μουσουλμανική επαρχία Ξι-Γιανγκ της δυτικής Κίνας.
Στο πεδίο συμπεριλαμβάνονται οι μουσουλμανικές συνοικίες των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων.
Καθόλου απλό το τοπίο τον Ιούνιο του 2014.
ΠΗΓΗ
